ABC reis naar Madrid

“De Madrileense derby” – jubileum trip van de ABC!

Na Barcelona, Newcastle, Berlijn en Praag was het voor het bestuur van de AZC Business Club een hele opgave om weer een unieke locatie te vinden als bestemming voor de 2 jaarlijkse buitenlandse trip van de ABC! Toch hebben zij zichzelf weer overtroffen, door te kiezen voor Madrid met als kers op de taart het bezoek aan de Madrileense derby Real – Atletico.

Als nieuwbakken AZC-er van het jaar mocht ik dit jaar mee met dit uitje als gast. Omdat ik al vaker als introducé mee was geweest op buitenlandse trips van de ABC, wist ik al wel een beetje wat ik kon verwachten van zo’n reisje. Deze trip van 5 dagen duurde zelfs nog een dag langer, omdat dit qua vliegreizen voordeliger bleek te zijn. Ondanks deze extra dag waren bijna alle ondernemers van de ABC, samen met een aantal introducés, donderdagochtend om 10:00 uur aanwezig bij Cinemajestic en vertrokken we met 37 mannen om 10:30 uur met de bus van Berkhout naar vliegveld Eindhoven. Een verklaring voor het feit dat er deze keer geen vrouwen in het gezelschap aanwezig waren hoorde ik vlak voor vertrek: “5 dagen op reis en dan alleen een handbagage koffertje mee mogen nemen, dat kun je een vrouw niet aandoen.

Tijdens de busreis pakte reisleider Anno de microfoon en vertelde in het kort het programma van deze trip en kwam met de bevrijdende mededeling dat het gelukt was om voor iedereen, die zich had opgegeven voor het bijwonen van de stadsderby, een toegangskaart beschikbaar was. Het was nog een ‘hell of a job’ geweest, omdat dit toch wel een gewild potje was en er ‘slechts’ 81.044 toeschouwers in Estadio Santiago Bernabéu kunnen worden toegelaten!

Ruim op tijd arriveerden we op het vliegveld en daar werd geadviseerd om tijdig naar de douane controle te gaan, aangezien het daar behoorlijk druk was. Iedereen hield zich daar keurig aan en zonder al te veel problemen waren we allemaal op tijd bij de gate.

Aangezien het vliegtuig nagenoeg vol zat, duurde het even voordat iedereen op zijn plek zat en alle bagage in de daarvoor bestemde rekken was gestald en met een kleine vertraging stegen wij op naar de Spaanse zon. Maar Ryanair zou Ryanair niet zijn als zij deze kleine vertraging niet hadden ingecalculeerd, dus keurig op tijd zette het vliegtuig de wielen aan de grond op het Madrileense vliegveld. Na enig zoeken vonden wij de bus die was geregeld om ons naar Hotel Osuna te brengen. Daar aangekomen stond Cesar, de connectie van Anno in Madrid die kaarten van de voetbalwedstrijd had geregeld, al op zijn scooter te wachten op ons en al snel was de bijnaam voor deze regelaar gekozen, ‘de neus’!
Na het inchecken, terwijl iedereen alvast de eerste drankjes nuttigde, kwam Anno met de mededeling dat ‘de neus’ nog veel meer zaken kon regelen! Hij had ons voor de vrijdagavond op de gastenlijst laten zetten van Club Fortuny en voor de zondagavond was er de mogelijkheid om naar een feest te gaan (met voorafgaand een drie gangen diner) in Cub Opium, waar geregeld ook spelers van Real Madrid gespot worden! Maar hierover later meer.

Als welkom in Madrid was er een gezamenlijke borrel met tapas geregeld in het hotel! De meesten hadden best trek gekregen en hadden wel zin in wat tapas… Echter bleken onze ideeën over tapas niet helemaal overeen te komen met die van het hotel. Wat blokjes kaas, lauwe aardappelkroketjes en inktvis ringetjes en bier uit wijnglazen was niet helemaal wat we verwacht hadden, maar het stilde wel de honger.
Hierna was de avond voor eigen invulling en het overgrote deel van de reisgenoten bleef bij het hotel om daar nog enkele drankjes te nuttigen en met elkaar te kletsen over de goede dingen van het leven en de recente gebeurtenissen bij de voetbalclub. Het bleef nog behoorlijk lang best onrustig rondom het zwembad…

Fris ontwaakt en na een prima ontbijtbuffet stond voor de vrijdag een fiets excursie door het centrum van Madrid op het programma. Omdat het hotel op loopafstand van een metrostation lag, had de organisatie voor iedereen een 10 ritten kaart aangeschaft. Nadat deze waren uitgereikt togen we naar het bewuste station om vandaar lijn 5 richting Casa de Campo te pakken. Station Gran Via, 13 haltes verder, was onze bestemming en nu werd wel duidelijk dat Madrid best groot is, de reis duurde ruim 25 minuten. In de metro werd door verschillende muzikanten voor vertier gezorgd. Hilarisch was het moment dat een muzikant met de pet rond ging en zijn muziek gewoon doorspeelde!

Bij onze eindbestemming aangekomen was het nog wel even zoeken naar de fietsverhuur. Deze tippel werd niet door iedereen gewaardeerd, maar toen de verhuur uiteindelijk was gevonden en er een elektrische fiets was geregeld voor onze minst mobiele reisgenoot konden we op de pedalen. De groep werd in tweeën gesplitst met beiden een Nederlands sprekende gids. We fietsten kris kras door Madrid langs leuke uitgaanswijken voor de avonden, naar enkele highlights van de stad (het grootste paleis van Europa, het grootste stadspark van Europa, het bekende museo del Prado) en door verschillende prachtige parken waar het in de zomer goed toeven is, wanneer de temperatuur hoog kan oplopen in de stad!

Onderweg werd nog een terrasje gepakt en na en tocht van zo’n 3 uur mochten we onze fietsen weer inleveren.

De rest van de dag was vrij te besteden en omdat het gezelschap zo groot was, ontstonden en verschillende groepen die elk hun eigen plan trokken. Mijn groep vertrok richting Plaza Mayor, een prachtig omsloten plein, waar in de buurt ook het Mercado de San Miguel zit. Deze van origine veemarkt hal is in de loop der jaren omgevormd tot een walhalla voor tapas liefhebbers en aangezien het lunchtijd was (3 uur ’s middags in Spanje) leek ons dat de juiste plek. Een groot deel van de groep streek, vanwege de honger, neer op Plaza Mayor waar de prijzen niet onderdeden voor die op het San Marco plein in Venetië!

Een klein clubje die hards vond om de hoek toch de tapasmarkt en daar hingen de mensen (toeristen maar ook de locale bevolking) met de benen naar buiten, dat moest dus wel goed zijn! En inderdaad, het zoeken en wachten werd beloond met heerlijke Angus beef puntjes, gevulde olijven en een lekker glas bier. Met een gevulde maag liepen wij weer terug naar het grote plein, waar de anderen nog aan het natafelen waren. Hier nog een uurtje gezeten met een paar drankjes erbij en toen werd het tijd om naar Plaza Santa Ana te verkassen, welke wij tijdens de fietstocht hadden gezien. Bolle Jan had het wel gehad met al dat lopen en ging samen met mantelzorgers Anno en Wilber met de taxi naar dit plein. De anderen gingen lopen met Robert als gids en Google Maps als kaart. Volgens Robert was het maar een wandeling van 8 minuten, maar na zo’n 20 minuten wandelen bereikten we de straat Calle de Santa Ana (i.p.v. Plaza Santa Ana)… Helaas totaal in de verkeerde buurt! Na nog een stevig wandeling bereikten we dan toch het goede plein, waar de taxigangers al wel een tafel met voldoende stoelen hadden geconfisqueerd!

Het was nog een prachtige namiddag op dit terras en door Anno werd geïnformeerd naar de mogelijkheden om met de hele groep hier te kunnen eten. Dit bleek mogelijk te zijn en de reservering werd gemaakt! Snel terug naar het hotel en daar opfrissen voor de komende avond.
Al goed aangepast aan het Spaanse leefritme waren we rond een uur of 10 weer terug bij het restaurant waar we in de kelder met de hele groep van een prima diner konden genieten. Vooral de cordon bleu was van een astronomisch formaat, waar zelfs de grootste vleeseters moeite mee hadden.

Het diner had bij velen voor een verzadiging gezorgd, waardoor zij naar het hotel teruggingen. Een ander groepje ging nog verder de stad in en, over de streep getrokken door opa Wim, ging ondergetekende met hem en 6 anderen per taxi naar de eerder genoemde Club Fortuny. Aangekomen in een woonwijk keken de portiers van de club een beetje meewarig naar ons als toeristen, maar toen de naam van Marta (manager van de club) genoemd werd ontstond er een frons op het voorhoofd. Marta werd opgeroepen en bleek het woord van ‘de neus’ waarheid, want wij werden met alle egards ontvangen! Chique Madrid was aanwezig in deze club, waar de gin-tonic hèt drankje was om te drinken. Als echte Hollanders dronken wij gewoon bier, waarmee de toegangsfee ruimschoots betaald kon worden, tot verbazing van Marta! Het was nog een prachtige nacht in de overdekte tuin van deze club en voor het ochtendgloren waren we weer terug in het hotel voor nog een paar uurtjes welverdiende slaap!

Zaterdag was Matchday!
Na het ontbijt en het uitwisselen van de belevenissen van de vorige avond, was het rond 12:30 uur tijd om naar Plaza Colon te vertrekken. In Café Colon Madrid hielden wij onder het genot van een drankje onze eigen voorbeschouwing op de komende wedstrijd. Ook werden hier de toegangskaarten voor de wedstrijd uitgedeeld. Verspreid over het stadion werd iedereen duidelijk gemaakt waar de plaatsen zich bevonden en welke toegang genomen moest worden.

Vanaf Café Colon was het volgens wandelleider Robert weer ongeveer 8 minuten lopen naar Estadio Santiago Bernabéu, maar bij navraag aan de lokale bevolking bleek ook dit niet helemaal te kloppen. Zeker 30 minuten was hun antwoord! Ruim op tijd vertrokken we naar het stadion en daar aangekomen was het in de toegangsstraatjes volle bak met een fantastische voetbalsfeer. Gezang, getoeter, vlaggen, witte en paarse rook en wat vuurwerk maakte het een fantastisch schouwspel. Het waren wel allemaal Real aanhangers, Atletico fans waren niet of nauwelijks te bekennen.

Na nog een biertje op straat te hebben gedronken, was het tijd om de juiste ingang van het stadion te zoeken! Eenmaal binnen spatte de historie van dit prachtige stadion (volgens iemand met ervaring in Nou Camp mooier dan het stadion van Barcelona). Ondanks plaatsen op de 3e en 4e ring was het zicht op het veld prima.

16:15 uur begon de wedstrijd, maar tot een echte stadsderby en de daarbij behorende strijd is het niet echt gekomen. Waarschijnlijk had de afstand van Atletico tot Real op de ranglijst en het feit dat beide ploegen nog midweeks voor de Champions League zouden moeten gaan spelen hier mee te maken! Ook in het stadion waren maar weinig Atletico fans te bekennen, waardoor er ook niet echt een derby sfeer ontstond!
Met een 0-0 stand in de rust en de voorsprong voor Real door Pepe en de gelijkmaker van Atletico’s sterspeler Griezmann was de stand na 90 minuten voetbal 1-1!

Een fantastische ervaring rijker zochten we de uitgang van het stadion op en hebben bij het stadion nog even een biertje gedronken om nog even in de voetbalsfeer te blijven.
Hierna vertrokken we naar ons startpunt Café Colon, waar een groot deel van de groep nog even de wedstrijd kwam nabespreken. Ook werden hier de plannen voor de rest van de avond besproken. In kleinere groepjes zwermden we uit over Madrid en mijn groep kwam uit in de wijk La Latina. Een echte uitgaanswijk met veel kleine restaurantjes en barretjes. Vanwege de kleine etablissementen splitsten we weer op en met 9 man kwamen wij terecht bij één van de de beste pizzeria’s to go van Madrid. Dat moet wel, want het was er erg druk en slechts 1 stagiair pizzabakker maakte de pizza’s! In de tijd dat wij stonden te wachten om onze bestelling door te geven (zeker 15 minuten) had deze koekenbakker slechts 1 pizza’s in elkaar geflanst. Dat beloofde wat voor onze bestelling van 9 pizza’s…. Maar wonderlijk genoeg hadden wij alle 9 onze pizza binnen het half uur en ondanks het ontbreken van een stoel en tafel, smaakte deze bellissima!
Hierna struinden we wat door de uitgaanswijk en kwamen uiteindelijk terecht in de kleine maar gezellige Taberna Almendro 13! Ruim na de aangegeven sluitingstijd werden wij hier uitgeveegd en vonden het welletjes, met de taxi terug naar het hotel!

Voor de zondag was er geen programma, behoudens dan voor de liefhebbers het diner en feest in Club Opium ’s avonds! Na een relaxte ochtend op het terras van het hotel en langs de rand van het zwembad (zwemmen was verboden, want er was nog geen badmeester aanwezig…) begaf een groot deel van de groep zich richting metrostation Sol om van daaruit toch nog maar de tapasmarkt Mercado de San Miguel te bezoeken.

Dat heeft het lokale wijnhuis geweten… Na onze veldslag aldaar was deze zo’n 35 flessen witte wijn armer! Een enkeling had hier op de terugreis best last van en liet een souvenir voor de taxichauffeur achter. Anderen waren iets luidruchtiger die avond.

Na een opfrisbeurt in het hotel (voor de reisleider letterlijk want hij sprong pardoes het zwembad in… oh nee correctie; hij werd het zwembad ingeduwd) was het tijd om naar de befaamde Club Opium af te reizen. Ook hierover had ‘de neus’ geen woord gelogen! Wij stonden op de gastenlijst en voor € 30,- werd ons een voortreffelijk drie gangen diner voorgeschoteld.

Hierna konden wij doorlopen naar achteren, waar het feest langzaam op gang begon te komen. De inrichting van deze club was top, de aankleding uitmuntend en de (vrouwelijke) bezoekers subliem. Aan een tafel à € 1000,-hebben wij ons maar niet gewaagd, maar in de buurt van de bar was het ook prima toeven!

Voetballers van ‘de Koninklijke’ waren helaas niet aanwezig (waarschijnlijk vanwege hun verplichtingen in München later die week), maar naar het schijnt waren de meer dan 2 meter lange aanwezige mannen basketballers van de basketbal topploeg van Real Madrid!
Halverwege de nacht vonden de meesten het wel best en zochten voor de laatste nacht hun bed in het hotel op. Een enkeling ging nog even door en heeft de zon in Madrid zien opkomen!

Helaas was het maandagochtend alweer tijd om de koffers in te pakken, alhoewel het vliegtuig pas om 21:05 uur zou vertrekken. Sommigen maakten hiervan gebruik door een late check-out te boeken, maar het overgrote deel was keurig om 12:00 uur de kamers uit. Cultuursnuivers en raswandelaars Dick en Herman besloten om nog even het Estadio Vicente Calderón van Atletico Madrid te gaan bezoeken, voordat in de zomer van 2017 dit stadion zal worden ingeruild voor het nieuwe stadion! Anderen vertrokken nog één keer richting het centrum om van de laatste Spaanse zon te genieten of wat souvenirs voor thuis te bemachtigen. Sommigen konden het niet laten om toch maar vast aan het werk te gaan…

Rond 18:30 uur vertrokken we weer per bus naar het vliegveld, waar rond 21:30 uur het vliegtuig opsteeg met bestemming Keulen.

Daar aangekomen stond de bus van Berkhout al klaar voor het laatste stukje terug naar Zutphen. Ongeveer 02:30 uur stapten we de koude Zutphense nacht in en was deze fantastische trip weer ten einde!

Ook deze reis, voor het 10 jarig jubileum van de AZC Business Club, was weer grandioos georganiseerd, bestuur hartelijk dank hiervoor.

Leden van de ABC, dank voor mijn uitverkiezing van AZC-er van het jaar, ik ben er erg trots op en de volgende keer ben ik er weer bij, dan als lid van deze geweldige Business Club.

Gerton Damen.