A
Z
C

Arie Beekman overleden

Op Oudejaarsdag bereikte ons het droevige bericht dat Arie Beekman (73) is overleden. Arie kon geweldig voetballen en was een op en top clubman.

Arie werd op 7-jarige leeftijd lid van AZC. Hij doorliep alle jeugdelftallen en debuteerde al op 17-jarige leeftijd in het eerste elftal. Het jubileumboek ‘100 jaar AZC Zutphen’, dat een speciaal portret aan hem wijdt, beschrijft hem als ‘een iele, snelle buitenspeler met een enorme pegel in de benen’.  

In zijn eerste seizoen in het eerste elftal (1965-1966) werd Arie gelijk kampioen, waardoor AZC promoveerde naar het hoogste amateurniveau in Nederland. Arie ging zelf echter op een nog hoger niveau voetballen: hij zette zijn carrière voort als semiprof bij De Graafschap in Doetinchem. Daar beleefde hij enkele jaren later ook het hoogtepunt van zijn voetbalcarrière, toen hij het beslissende doelpunt maakte in de kampioenswedstrijd, waardoor De Graafschap kampioen werd van de tweede divisie. Arie speelde hierna ook nog enkele jaren betaald voetbal bij AGOVV in Apeldoorn, waarna hij in 1971 terugkeerde bij AZC. Hier speelde hij nog vele jaren in het eerste elftal, totdat een dubbele beenbreuk in 1981 een einde maakte aan zijn imposante carrière.

Daarna was hij nog vele jaren actief als vrijwilliger. Jarenlang ontving en begeleidde hij bijvoorbeeld de scheidsrechters bij de thuiswedstrijden van het eerste elftal.

We herinneren ons Arie als een gezelligheidsmens, met wie je kon lachen en gezellig een biertje drinken; een vrolijke en vlotte prater, die helemaal gek was van voetballen. Arie keek en volgde alles. Hij was nog een van de mensen die in de huidige tijd van snelle nieuwsvoorziening via appjes en push-berichten de uitslagen van de eredivisiewedstrijden nog niet wilde weten om zondagsavonds tijdens Studio Sport te kunnen genieten van spannende samenvattingen.

Arie was trots op zijn club AZC en ook op zijn eigen carrière. Hij mocht daarover vertellen tijdens de presentatie van het jubileumboek in 2018. Hoewel hij daar best nerveus voor was, deed hij dat op de voor hem zo kenmerkende manier: vlot en aanstekelijk vertellend, wat leidde tot de nodige vrolijkheid in de volle kantine.

We zullen hem missen.

Wij wensen Jocoline en de overige familieleden heel veel sterkte bij het verwerken van dit grote verlies.

 

Ga terug naar overzicht