Tijdens een prachtige avond in de kantine heeft een grote groep AZC’ers maandag 31 juli de geboortedag van onze vereniging herdacht én gevierd. Een bijzonder moment was de postume benoeming van Wim Verbeek tot Lid van Verdienste.
Trots op alle vrijwilligers
Vanwege de onophoudelijke regenbuien was in de loop van de middag besloten om de bijeenkomst ter gelegenheid van het 105-jarig bestaan van AZC helemaal in de kantine te houden. Daar nam oud-voorzitter en erelid José Luesink precies om 20.00 uur plaats achter het spreekgestoelte. In haar toespraak wees zij er op dat AZC kan bestaan dankzij haar vrijwilligers. “Die moeten wij koesteren en hen die er niet meer zijn altijd blijven herinneren”, aldus José. Volgens haar mogen wij als vereniging trots zijn op alle mensen die iets betekenen en betekend hebben voor onze vereniging in welke vorm dan ook. Ze eerde hen met een gedicht:
Voor hen die het verschil maken
Voor hen die zien:
Lezen tussen de regels door
Oog hebben voor wat nodig is
Klaarstaan met een luisterend oor
Voor hen die voelen:
Meeleven met mensen in nood
Hun hart open stellen
Voor een vreemde of lotgenoot
Voor hen die doen:
Voor anderen durven spreken
Tijd vrijmaken voor wat nodig is
De handen uit de mouwen steken.
Bedankt vrijwilligers
Gestorven leden
Vervolgens stond José stil bij alle leden die ons zijn ontvallen. Ze deed dat door drie AZC’ers te noemen die in de jaren na de viering van ons eeuwfeest zijn overleden. Allereerst erelid Reinier van der Kwast, die zo veel voor onze vereniging heeft betekend. Vervolgens Yilmaz Köse, die zo geliefd was bij alle ploeggenoten met wie hij heeft samengespeeld sinds hij in 1980 lid werd van AZC. Groot was dan ook de schok die door de club ging, toen bekend werd dat hij op 6 februari jl. om het leven is gekomen bij de verschrikkelijke aardbeving in Turkije en Syrië. Minstens zo groot was de schok bij het overlijden van Wim Verbeek op 14 januari jl. tijdens een weekenduitje van het 2e en 3 e elftal.
Postume benoeming
Hierop gaf José het woord aan voorzitter Patrick Govaers. “Wim stond nog zo midden in de vereniging dat we ons pas daarna zijn gaan realiseren wat hij voor de vereniging heeft betekend”, sprak Patrick. “Hij was vaak op het complex te vinden, kijkend naar zijn zoons, als leider en grensrechter bij het 2e elftal of op donderdagavond mexicaantje gooien in de kantine. Er ging geen activiteit voorbij of Wim was erbij betrokken: Hij zat in Raad van Elf van de Loltrappers en de Gala Commissie. Hij hielp bij Sixday, ging mee op pupillenkamp en stond achter de bar. Hij was beheerder van het sleutelplan en tien jaar lang grensrechter en begeleider van het 2e elftal. Het afgelopen seizoen was hij zelfs assistent-trainer. Wim was een man met een hart van goud die nooit bang was om zijn mening te geven. Maar je hoefde hem maar iets te vragen en hij stond meteen klaar.”
Patrick was dan ook zeer verheugd om Wim Verbeek postuum uit te mogen roepen tot Lid van Verdienste. Met de woorden ‘je vader heeft het verdiend’ overhandigde hij het speldje aan Wim’s dochter Danique. Dat was een bijzonder moment, want het is bij AZC niet eerder voorgekomen dat iemand postuum deze eretitel heeft gekregen.
Lange rij
Vervolgens speelde trompettist Johan Veldhuizen de taptoe, waarna alle aanwezigen een minuut stilte in acht namen om hun respect te betonen voor alle overledenen. Aansluitend legden achtereenvolgens Gerton Damen namens het bestuur, Johan Veerwater namens de Seniorenclub en Wim Zegers namens de jubileumcommissie bloemstukken bij het AZC vaandel. Daarna kregen alle aanwezigen de gelegenheid een kaarsje aan te steken en/of een bloemetje of iets anders te leggen op de tafel voor de bloemstukken. Verrassend veel mensen maakten hiervan gebruik. In een lange rij stond iedereen geduldig te wachten op zijn beurt.
Van herdenken naar verjaardag vieren
Daarna kwam het lastige omschakelmoment van herdenken naar verjaardag vieren. Maar dat lukte toch vrij gemakkelijk nadat Maarten Voortman de video had gestart waarop te zien is hoe Toon Luijken het clublied van AZC voorzingt aan René Froger. Voordat de hele video werd afgespeeld memoreerde José nog kort en in grote stappen wat er de afgelopen jaren allemaal weer tot stand is gebracht. Om te concluderen: “Wat een vereniging hebben we toch. Wij mogen trots zijn op onze club!”
Ondertussen was aan iedereen een glas champagne uitgedeeld om een toast uit te brengen op AZC. Direct daarna werd de bekende video van 15 jaar geleden afgespeeld waarop een grote groep AZC’ers het clublied zingt in een professionele geluidsstudio.
Terwijl iedereen zich tegoed deed aan een drankje en een hapje volgden in de uren daarna op het grote scherm nog tal van andere beelden van de lange geschiedenis van AZC, die wederom is verrijkt met een prachtige en gedenkwaardige avond.
