
Rood-Wit 1 – AZC 1
Jammer, jammer, jammer….!!! Uit de laatste 4 wedstrijden slechts 2 punten! En dat tegen teams die allemaal onder ons op de ranglijst vertoefden en tegen degradatie moesten vechten. Natuurlijk maakt degradatievoetbal vaak niet vermoede krachten los, maar met het prima spel tegen met name Vorden en Leones in het geheugen hoop je als supporter toch op meer dan die schamele 2 punten welke we nu op ons conto konden bijschrijven. Sterker nog, je denkt stiekem aan een toetje in de vorm van een plekje in de nacompetitie. Dat was gezien het nog te spelen programma goed mogelijk geweest. Dat zou onze penningmeester financieel gezien erg gelukkig hebben gemaakt, maar vooral de supporters reden tot blijdschap hebben gegeven omdat er dan nog wat langer meegeleefd kon worden met ons vlaggenschip. Helaas voor ons als supporters ging “dit feestje” dus niet door. En dat betekende voor veel supporters toch wel een teleurstelling. Met het erg povere voetbal van de laatste wedstrijden en naverwant de daaruit voortvloeiende schamele puntenscore ging het seizoen uit als een nachtkaars.
De wedstrijd zelf verliep helemaal in het beeld zoals hierboven geschetst. Rood-Wit dat moest winnen om een kans te maken om aan directe degradatie te ontsnappen en een AZC dat plichtmatig haar laatste seizoenwedstrijd op de groene mat legde. Zelfs de scheidsrechter kon het niet nalaten om na de wedstrijd kenbaar te maken dat hij de indruk had “dat AZC al met zomervakantie was”!
Rood-Wit beschikte over een goede voorhoede waar onze verdedigers de handen vol aan hadden. Maar toch was het AZC dat het betere veldspel vertoonde. De betere en gevaarlijke mogelijkheden waren echter voor het team uit Groesbeek. Dat resulteerde in de 35e minuut tot een 1-0 voorsprong voor de gastheren toen onze verdediging niet bij machte was om de bal effectief weg te werken en Soufiane Dadda daardoor de bal tegen de touwen kon werken. Even later lukte het dezelfde speler om de 2-0 aan te laten tekenen door gebruik te maken van een misverstand in onze verdediging.
In de tweede helft nam Ronahi de plaats in van Said. Even later moest Joost vanwege een opgelopen bloedneus vervangen worden door Roy. In de 55e minuut viel de definitieve beslissing toen de “speler van de dag” Soufiane Dadda met een magnifiek wippertje Nardo verraste en de 3-0 liet aantekenen. Daarna golfde het spel wat op en neer. AZC drong misschien iets meer aan om de stand een wat meer dragelijk aanzien te geven, maar het geheel bleef gezapig om naar te kijken. De enige “gifkikker” die AZC deze middag rijk was stond vanwege een blessure naast de kant en probeerde zijn teamgenoten met hetzelfde vuur aan te moedigen als dat hij anders in de wedstrijden laat zien. Maar óók Özgur kreeg het met zijn aanmoedigingen niet voor elkaar om ons team “strijd” te laten leveren.
Toen in de 80e minuut onze derde wissel werd ingebracht wreef menigéén van de meegereisde supporters eventjes zijn ogen uit. Was dat werkelijk Tim Luyken die daar werd ingebracht terwijl er ook een beroep had kunnen worden gedaan op de nog op de bank zittende Mark Leest? Ja dus! Bij navraag bleek dat met de inbreng van Tim (na ongeveer 3 jaar geleden voor het laatst op selectieniveau te hebben gespeeld) in de analen van AZC kan worden bijgeschreven dat hij nu kan terugkijken op in totaal 250 gespeelde wedstrijden in ons 1e team. Best begrijpelijk, maar erg jammer voor Mark Leest die naar ik hoop in het nieuwe seizoen wel eens de kans zal krijgen om zijn kwaliteiten op het hoogste AZC niveau te tonen.
Na goed voorbereidend werk van Daan lukt het Ronahi om alsnog de stand voor AZC een wat meer dragelijk aanzien te geven. Maar bij die 3-1 einduitslag in het voordeel van Rood-Wit bleef het.
Opstelling AZC:
Nardo van de Broek, Brando Kuipers, Quentin Joseph, Stanley Werinussa (80e min. Tim Luyken), Mark ter Horst, Frank Buurmeijer, Joost Alferink (47e min. Roy Sluizeman), Michael Beltman, Said Yesiloz (46e min. Ronahi Aksan), Luc Wassink, Daan Boonman.